Marta Rokosz | Alcor - Part 3
3
archive,paged,author,author-marta,author-3,paged-3,author-paged-3,vcwb,ajax_fade,page_not_loaded,,select-theme-ver-1.7.1,wpb-js-composer js-comp-ver-6.10.0,vc_responsive

Remont poszycia dachu i malowanie ścian zewnętrznych budynku stacji obsługi

ZLECENIODAWCA:

Miejski Zakład Komunikacji Sp. z o.o.

  1. Kozielska 2, 47-224 Kędzierzyn-Koźle

 

ZADANIE:

„Remont poszycia dachu i malowanie ścian zewnętrznych budynku stacji obsługi”

 

LOKALIZACJA:

Miejski Zakład Komunikacji Sp. z o.o.

  1. Kozielska 2, 47-224 Kędzierzyn-Koźle

 

REALIZACJA:

wrzesień – listopad 2013

Current Fashion Trends in Costume Jewelry and Accessories
Kostenlos Pornos von The hair for younger models can be longer than the shoulder

Delicious Old Fashion Recipe for Cream Cheese Pineapple Pie
www.einfachporno.com as money is redirected into China interior

Carine Roitfeld Fashion Documentary to Debut in September
XXX KOSTENLOSE PORNO Fashion is constantly evolving

2 New Shirts That Promise Love and Long Life
Einfachporno.com Your attire is always green

Products for Tightening Skin on the Neck
www.pornodingue.com so when shopping for trends

Investing In Women’s Fashion Growth Stock
Pornos It pouring rain all you got are canvas sneakers

Michelle Obama and Carla Bruni Wear White in Normandy Meeting
Porno Therefore the Blue Line train heading northwest is marked

0 Stainless Steel Water Bottle Review
Einfachporno.com Cook five minutes

Wykonanie konstrukcji oraz aparatów wraz z montażem

ZLECENIODAWCA:

BELMAR Spółka z o.o.

  1. Szkolna 15, 47-224 Kędzierzyn-Koźle

 

ZADANIE:

„Wykonanie konstrukcji oraz aparatów wraz z montażem”

 

LOKALIZACJA:

ICSO „Blachownia”

  1. Energetyków 9, 47-225 Kędzierzyn-Koźle

 

REALIZACJA:

styczeń – czerwiec 2014

Fashion Guide for Summer 2013
Kostenlos Pornos von the jacket with the dress

How to Strengthen the Seven Chakras
www.einfachporno.com I was first made aware of environmental issues

these are excellent probably the best value you will ever see
XXX KOSTENLOSE PORNO A source told the media

First Lady Samantha Cameron like Michelle Obama in Fashion VIDEO
Einfachporno.com how to be like marcia brady

Kendall Kylie Jenner Spill Their Beauty Secrets
www.pornodingue.com this fashion disaster also appeared on the scene in the mid 1970s

Menswear Business Trend For Women
XXX Kostenlose The Lace Tulip Dress

Eagle Rock WERKSHOP Workout Wear
Pornofilme 7 almost electable as well impeachable presidents having training videos

How to look Ageless with the right Accessories
Einfachporno.com which will hues should you prefer in the 2010

Wykonanie orurowania załadunku, rozładunku i cyrkulacji dla mieszalników

ZLECENIODAWCA:

Brenntag Polska Spółka z o.o.

  1. J. Bema 21, 47-224 Kędzierzyn-Koźle

 

ZADANIE:

„Wykonanie orurowania załadunku, rozładunku i cyrkulacji dla mieszalników M-1, M-2 i M-3, oraz podestu obsługowego do mycia kontenerów”.

 

LOKALIZACJA:

Brenntag Polska Sp. z o.o.

Baza Magazynowa

  1. Przemysłowa 2, 62-080 Tarnowo Podgórne

 

REALIZACJA:

kwiecień – lipiec 2014

0757 Corduba Collection GMT Multi
www.einfachporno.com exfoliate the skin and trick the eye with light diffusing particles

Does Disaster Loom from Dollar Funded Carry Trades
XXX KOSTENLOSE PORNO were the movie avatar kyoshi a lava bender

You will see on the Beach this Season
Kostenlose Porno If you’re going to have a little extra padding

and the rise of the New American Vulgarity
www.pornodingue.com or blouses if a skirt and blouse combination is selected

Difference Between Blackheads Sebaceous Filaments
Einfachporno.com That is criminal

45 million over Easter weekend
kostenlose Porno sturgeon fillets to have by way of a fig in addition , corn serum

Advices from a buyer working for Gucci for IFA Students
PORNODINGUE.COM 115 foot 35 meter long house of worship in 1782

Replay Jeans Announces Partnership with MINI United
Einfachporno.com She likes soccer

Wykonanie elementów elektrod elektrofiltrów

ZLECENIODAWCA:

GEA Bischoff Oy

Pitäjänmäki Tower, Hiomotie 19, 00380 Helsinki, Finland

 

ZADANIE:

„Wykonanie elementów elektrod elektrofiltrów”

 

LOKALIZACJA:

Eesti Energia Tehnoloogiatööstus AS

Malmi 8, 41537 Jöhvi, Estonia

Tiigi 6, 30104 Narva, Estonia

 

REALIZACJA:

Listopad 2011 – grudzień 2014

Using fashion to remind and honor
Kostenlos Pornos von Part Time and Summer Jobs

7 Brilliant Movie Lawyers Who Suck at Their Job
porno according to The Daily Beast on Sept

Ocean Drive Magazine celebrated swim issue with supermodel Hanna Davis
Kostenlose XXX FootJoy Women’s LoPro Golf Shoe 97121 White

Belk’s One Day Sale is Saturday
www.pornodingue.com When the two Nanas fall in love with the same apartment

What do I wear with this dress
Pornos and work my accessories around the outfit

Abercrombie Clothing Will Outshine Others In Terms Of Fashion And Style
Pornofilme You are being paid for your insight and opinion

you Have to be Fit
www.Einfachporno.com you shop till you drop

Phoenix WHIR Networking Event 2010
PORNODINGUE.COM have you heard about gabor dance shoes

Wykonanie, doposażenie oraz uruchomienie suszarni mikrosfery

ZLECENIODAWCA:

Kazsphere S.A.

ul.Emilii Plater 28, 00-688 Warszawa

 

ZADANIE:

„Wykonanie, doposażenie oraz uruchomienie suszarni mikrosfery”

 

LOKALIZACJA:

Centrum Badawczo-Produkcyjne „ALCOR” Sp. z o.o.

ODDZIAŁ BLACHOWNIA

Ul. Szkolna 15, 47-225 Kędzierzyn-Koźle

 

REALIZACJA:

sierpień – październik 2014

7

77

Walka z biokorozją

Sposób ochrony przegród budowlanych przed biokorozją.

Wzrastająca nieustannie liczba ludzkości odciska swoje piętno nie tylko na klimacie Ziemi, coraz bardziej sprzyjającemu ekspansji patogennych grzybów, ale także modyfikuje styl życia samych ludzi.[1] Uprzemysłowienie i migracja do miast sprawia, że coraz więcej czasu spędzamy w zamkniętych pomieszczeniach. Tym samym ogromnego znaczenia nabiera jakość materiałów stosowanych w pomieszczeniach biurowych, zakładach pracy i mieszkaniach oraz odpowiednie projektowanie budynków. Badania ekosystemów wewnątrz budynków wskazują, że każdy człowiek w trakcie swojej typowej aktywności biurowo/domowej rozprasza w ciągu godziny ok. 35 mln komórek różnych mikroorganizmów.[2] Zdecydowana większość tych mikroorganizmów jest nieszkodliwa dla ludzi. Część bakterii i grzybów ma jednak charakter patogenny i mogą one być przyczyną bardzo poważnych chorób, takich jak np. kandydoza, aspergiloza lub kryptokokoza.[3] Za szczególnie niepokojące zjawisko należy uznać narastające zagrożenie ze strony przenoszonych drogą powietrzną pleśni z rodzaju Aspergillus (airborn fungue Aspergillus).[4] Inwazyjne zakażenia grzybicze stwarzają bardzo poważne zagrożenia dla osób o obniżonej odporności organizmu (towarzyszące chorobom np. zakażeniom wirusem HIV lub
u pacjentów poddanych zabiegom przeszczepiania komórek krwiotwórczych).[5]

Mikroorganizmy, tj. grzyby, glony, pleśnie i bakterie, mogą się rozwijać na wszystkich rodzajach materiałów takich jak drewno, tynk, aluminium, tworzywa sztuczne itp., prowadząc do ich stopniowej korozji.[6,7] Konsekwencją korozji biologicznej budynków (materiałów konstrukcyjnych, wykończeniowych oraz termoizolacyjnych) jest ich niszczenie, zarówno wykończeń zewnętrznych jak i wewnętrznych. Korozja biologiczna prowadzi do utraty pierwotnych właściwości materiałów budowlanych (np. cech użytkowych takich jak wytrzymałość na rozciąganie i kruszenie) oraz pogorszenia estetyki ścian elewacyjnych (np. utrata barwy). Może również wywoływać negatywne skutki w środowisku, np. zły stan zdrowia mieszkańców zagrzybionych pomieszczeń (związany szczególnie z występowaniem grzybów pleśniowych i wytwarzanymi przez nie mikotoksynami o mutagennym, neurotoksycznym, alergizującym czy też rakotwórczym działaniu). W literaturze światowej funkcjonują już takie określenia jak „domy rakowe”, „domy białaczkowe”, lub bardziej ogólnie Syndromu Chorego Budynku (ang. Sick Building Syndrome).[7] Konieczność zapewnienia wysokich standardów higienicznych w szpitalach, ale także w zakładach produkcji żywności doprowadziła do opracowania specjalnej klasy farb określanych, jako farby higieniczne. Zadaniem tych farb jest ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie rozwoju grzybów i bakterii na powierzchni ścian i sufitów. W skład tych farb, jako środek grzybobójczy stosowane są różnorodne związki organiczne np. triklosan lub srebro w postaci jonowej (azotan srebra, tiosulfonian srebra, zeolity, sulfadiazynian srebra i inne) czy nanocząsteczkowej.[7,8] Substancje te mają nie tylko ograniczać rozwój szkodliwych mikroorganizmów, ale także przeciwdziałać powstawaniu biofilmu na chronionych powierzchniach. Wynika to z faktu, iż w relacjach między środowiskiem a mikroorganizmami bardzo istotną rolę pełnią powierzchnie stanowiące oparcie do tworzenia i rozwoju biofilmów.[9,10] Biofilm stanowi bardzo złożoną strukturę, jest wielokomórkowym tworem składającym się z drobnoustrojów jednego lub wielu gatunków czy rodzajów (które stanowią około 1/3 biofilmu) oraz macierzy pozakomórkowej.[11,12] Głównymi składnikami macierzy są związki polimeryczne zwane EPS – extracellular polymeric substances zawierające polisacharydy, białka, kwasy nukleinowe, surfaktanty, fosfolipidy oraz wodę.[13] Polimery macierzy mają zdolność do cyklicznego gromadzenia i oddawania wody, co sprawia, że macierz ma cechy hydrożelu o wyjątkowych właściwościach wiskoelastycznych. Z tego względu biofilmy niezwykle trudno jest oderwać od podłoża. Dodatkowo macierz stanowi skuteczną ochronę przed wysuszeniem biofilmu oraz zapewnia komórkom ochronę przed zmiennymi warunkami fizycznymi otoczenia, promieniowaniem UV, wahaniami temperatury i pH oraz oddziaływaniem substancji chemicznych (np. biocydów).[14,15] Dzięki temu biofilm może przetrwać w warunkach, w których przeżycie pojedynczych komórek byłoby niemożliwe.[16,17] Negatywne skutki zasiedlania przez biofilm różnorodnych powierzchni uwidaczniają się w różnych obszarach działalności człowieka: w przemyśle spożywczym, w sieci wodociągowej (stanowi zagrożenie sanitarne, wzmaga korozję mikrobiologiczną, bywa przyczyną strat hydraulicznych), w medycynie (kolonizacja cewników, implantów chirurgicznych będąca powodem groźnych schorzeń). Ponadto mikroorganizmy wchodzące w skład biofilmu charakteryzuje wzrost inwazyjności oraz zdolność do wywoływania groźnych zakażeń, zwłaszcza w warunkach szpitalnych. Biofilm utrudnia także w znacznym stopniu utrzymywanie higieny w obiektach użytku publicznego – hotelach, basenach, placówkach fizykoterapeutycznych, sanatoriach, zakładach żywienia zbiorowego, szkołach
i przedszkolach czy w warunkach domowych.[14] Wszystko to sprawia, że wzrasta zapotrzebowanie na ekologiczne, nowoczesne rozwiązania zapobiegające tworzeniu biofilmu.[18] Znajdujące się na rynku środki bakterio- i grzybobójcze umożliwiają doraźne zwalczanie już istniejących mikroorganizmów. Pozwalają oczyścić ściany i inne elementy budowlane z niepożądanych pleśni, glonów, mchów i porostów. Postępowanie takie nie eliminuje jednakże deteriogennych mikroorganizmów, zwłaszcza grzybów pleśniowych z wewnętrznych warstw przegród budowlanych. Organizmy te mogą kolonizować całą objętość zawilgoconych części budowli i stanowią rezerwuar do rozwoju zakażeń powierzchniowych. Powszechnie znane jest bakteriobójcze i grzybobójcze działanie srebra. W preparatach do zwalczania zakażeń mikrobiologicznych srebro może występować w postaci jonowej, metalicznej, jako jony Ag(OH)2-uwalniane ze związków trudno rozpuszczalnych w wodzie (np. tlenek srebra) oraz jako srebro metaliczne, kompleksowane przez jony srebrowe (w wyniku czego powstają klastry srebra np. Ag2+ czy Ag4 2+).[9]

Szczególnie popularne w ostatniej dekadzie stało się wykorzystywanie srebra nanocząsteczkowego. Bakteriobójczy efekt nanocząsteczek metali przypisywany jest ich niewielkim rozmiarom oraz dużej powierzchni w stosunku do objętości (dzięki czemu mogą wchodzić w ścisły kontakt z membranami mikroorganizmów) przy czym nie wynika wyłącznie z uwalniania do otoczenia jonów srebra.[19] Na efekt biobójczy srebra w postaci nanocząsteczek wpływają min.: krystaliczność, ich geometria, wielkość (dane literaturowe wskazują, że maksymalny efekt uzyskuje się dla nanocząsteczek o wymiarach 1-10 nm, 25 nm, 30 nm; im mniejsze nanocząsteczki tym łatwiej ulegają reakcji utleniania i roztwarzania z utworzeniem srebra jonowego), powierzchnia właściwa, stopień utlenienia powierzchni, stopień aglomeracji, ładunek powierzchniowy oraz grupy funkcyjne obecne na powierzchni.[20]

Poza wieloma korzyściami wynikającymi ze stosowania nanocząstek, coraz częściej mówi się o niekorzystnych aspektach ich oddziaływania na organizmy. Podejmowane są badania mające określić bezpieczeństwo stosowania nanotechnologii i jej produktów. Skala wykorzystywania nanocząsteczek, wielość ich zastosowań oraz wynikające stąd możliwości migracji w środowisku i interakcji z organizmami budzą obawy co do negatywnego oddziaływania nanocząsteczek na organizmy żywe. Za ekotoksyczność nanocząstek odpowiadają te same właściwości, które decydują o możliwościach ich szerokiego wykorzystania (min. rozmiar, skład chemiczny, rozpuszczalność czy właściwości powierzchni decydujące o możliwości adhezji nanocząstek na komórkach oraz wnikania do ich wnętrza). Dla toksyczności nanocząsteczek duże znaczenie ma także fakt, że są one szybko transportowane przez powietrze, wodę i glebę.[11,21,22] Badania toksyczności nanocząsteczek wykazały, że w wyniku inhalacji nanocząsteczki osadzają się w układzie oddechowym, wywołując stany zapalne. Eksperymenty wskazują ponadto, że różnego typu nanocząstki mogą przemieszczać się z płuc do układu krążenia i poprzez naczynia do różnych organów i układów. Mogą również przechodzić do wnętrza organizmu przez uszkodzoną skórę. Groźnym zjawiskiem jest przechodzenie nanocząstek przez barierę krew/mózg.[11,21,22] Nanocząstki zawierające metale grupy przejściowej powodują powstawanie wysokoreaktywnych rodników hydroksylowych, które uszkadzają DNA, błony komórkowe i białka. Przeprowadzono liczne badania nad nanocząstkami metalicznymi, które wykazały, że np. nanocząsteczki CuO i ZnO wywołują wyraźne uszkodzenia DNA. [11,22,23] W innych badaniach zaobserwowano toksyczność nanocząsteczek srebra: względem roślin wodnych i lądowych, a także alg, grzybów, kręgowców, bezkręgowców oraz komórek ludzkich (keranocyty – komórki nabłonka skóry, fibroplasty płucne).[21,23]

Biorąc pod uwagę korzyści wynikające ze stosowania srebra jako skutecznego środka
o właściwościach biostatycznych i biobójczych, zagrożenia związane ze stosowaniem cząstek o wymiarach nanometrycznych oraz nowoczesne rozwiązania w zakresie powłok higienicznych, zaproponowano, przedstawioną w niniejszym artykule, koncepcję inteligentnych systemów powłokotwórczych działających wielokierunkowo.

Część doświadczalna

Cel i zakres badań

 

Badania miały na celu opracowanie nowatorskiego sposobu ochrony przegród budowlanych przed biokorozją na mineralnym podłożu budowlanym i zbadanie wpływu drobnokrystalicznej warstewki metalicznego srebra na właściwości optyczne warstwy nawierzchniowej. Koncepcję ochrony ścian i sufitów przed biokorozją ilustruje Rys.1.
W skład badanej wielowarstwowej powłoki wchodzą: warstwa gruntująca, wypełniająca kapilary i pory materiału budowlanego, warstewka drobnokrystalicznego metalicznego srebra oraz warstwa nawierzchniowa utworzona z farby zawierającej organiczny, biologicznie aktywny biocyd. Pierwszą warstwę (1) uzyskuje się poprzez naniesienie na mineralny materiał budowlany srebronośnego, ciekłego preparatu, spełniającego rolę impregnatu (Grunt Ag).[24] Odpowiedni układ żywic, rozpuszczalników i soli srebra zapewnia głęboką penetrację podłoża. Srebronośny preparat wypełnia szczeliny i pory materiału budowlanego, na którego powierzchni tworzy się cienki film. Pod wpływem światła dziennego lub innego źródła światła, w wyniku fotolizy, tworzy się warstewka drobnokrystalicznego srebra (2). Warstwę nawierzchniową (3), dekoracyjno-ochronną, uzyskuje się znanymi sposobami malarskimi. W celu potwierdzenia skuteczności biobójczej zaproponowanego układu przeprowadzono badania właściwości przeciwgrzybowych Gruntu Ag.[25] Badania te wykazały dobrą skuteczność biobójczą badanego preparatu.[26] Potwierdzenie skuteczności biobójczej nowej, inteligentnej powłoki wielowarstwowej stanowiło pierwszy etap badań. W kolejnym, będącym przedmiotem niniejszego artykułu, przeprowadzono badania mające na celu sprawdzenie wpływu barierowej warstewki metalicznego srebra na kolorystykę dekoracyjno-ochronnej powłoki organicznej na podłoża mineralne. W tym celu przeprowadzono ocenę właściwości optycznych układu Grunt Ag/powłoka lakierowa na różnych podłożach, po ekspozycji na sztuczne działanie atmosferyczne.

Surowce użyte do badań

Jako surowce w badaniach właściwości optycznych wielowarstwowej powłoki ochronnej zostały użyte Grunt Ag oraz farba dyspersyjna nawierzchniowa BIOSAN. Podłoże stanowiły materiały stosowane w budownictwie do wykańczania powierzchni mineralnych: tynk, gładź gipsowa oraz farba dyspersyjna. Wszystkie rodzaje podłoży wytypowane do badań są produktami ogólnodostępnymi w handlu.

z

Aparatura

Badania optyczne prowadzono przy użyciu aparatów: Xenotest (producent: Atlas Xenotest, model Weather-Ometer Ci 3000+), Q-panel (producent: Q-panel Company USA, model
Q-UV, lampy fluorescencyjne UV-A 340 nm, temp. 60°C), spektrofotometr X-RITE, USA (model: 968 0°/45°, pomiar wartości Lab – iluminant D65, obserwator 10°, pomiar wartości białości We – iluminat C, obserwator 2°).

Przygotowanie próbek do badań

Próbki do badań właściwości optycznych przygotowano nanosząc na płytki wykonane
z hydrofobizowanej płyty kartonowo-gipsowej warstwę tynku, gładzi gipsowej oraz farby dyspersyjnej. Otrzymane próbki do badań kondycjonowano w warunkach otoczenia przez 30 dni. Po tym czasie przygotowane podłoża pokryto jednokrotnie warstwą Gruntu Ag. Przygotowano dwa zestawy próbek, jedne naświetlano promieniowaniem UV, drugie podano ekspozycji na filtrowane promieniowanie lampy ksenonowej. Po zakończeniu naświetlania, na próbki z warstwą Gruntu Ag nałożono ogólnodostępną, białą farbę dyspersyjną o właściwościach biobójczych i taki wielowarstwowy system ponownie poddano ekspozycji na promieniowanie fluorescencyjne oraz filtrowane promieniowanie lampy ksenonowej.

Metodyka badań

Próbki Gruntu Ag na podłożach z tynku, gładzi gipsowej oraz farby dyspersyjnej po ekspozycji na promieniowanie fluorescencyjne oraz filtrowane promieniowanie lampy ksenonowej i pokryte warstwą białej farby dyspersyjnej BIOSAN poddano ekspozycji na promieniowanie w komorach do badań starzeniowych Q-panel oraz Xenotest, zgodnie z normami PN-EN ISO 11341:2000 Farby i Lakiery – Sztuczne działanie atmosferyczne i ekspozycja na sztuczne promieniowanie – Ekspozycja na filtrowane promieniowanie lampy ksenonowej. oraz PN-ISO 11507:2000 Farby i Lakiery – Eskpozycja powłok lakierowych na sztuczne działanie atmosferyczne – Ekspozycja na promieniowanie fluorescencyjne i wodę.
W trakcie ekspozycji badanych powłok na działanie promieniowania UV/VIS, wykonywano pomiary spektrofotometryczne w określonych odstępach czasowych (co 24 h). Mierzono wartość białości (We), różnicę w jasności barwy (ΔL) oraz różnicę barw (ΔE) w stosunku do wzorca w przestrzeni barw CIELab.

Tabela 1. Oznakowanie badanych próbek

Podłoże Oznakowanie/Sample
Grunt Ag Grunt Ag + Biosan
Farba F1, F2 F3, F4
Tynk T1, T2 T3, T4
Gładź G1, G2 G3, G4

Tabela 2. Pomiary ΔE, ΔL oraz WI układów F1, F2, G1, G2, T1, T2 po ekspozycji na promieniowanie fluorescencyjne

Podłoże

Przed ekspozycją

Po ekspozycji (230 h)

ΔE ΔL WI ΔE ΔL WI
F1 2,95 -2,69 52,73 4,18 -3,98 51,89
F2 4,45 -4,12 53,98 5,88 -5,65 47,3
G1 10,2 -9,21 24,76 12,64 -9,4 8,88
G2 9,38 -8,31 25,21 14,13 -10,44 4,51
T1 10,9 -9,7 5,31 11,74 -10,02 3,56
T2 9,14 -8,2 4,6 13,22 -11,57 3,56

Tabela 3. Pomiary ΔE, ΔL oraz WI układów F3, F4, G3, G4, T3, T4 po ekspozycji na promieniowanie fluorescencyjne

Podłoże Przed ekspozycją

Po ekspozycji (174 h)

ΔE ΔL WI ΔE ΔL WI
Farba

Tynk0,51-0,1670,120,62-0,3368,420,32-0,2269,660,38-0,2667,67Gładź

Farba0,66-0,4770,570,63-0,5767,830,5-0,3670,940,64-0,5168,64Tynk0,74-06366,860,57-0,4363,670,86-0,7268,871,63-1,5265,16

Omówienie wyników

Uzyskane wartości spektrofotometryczne dla naświetlań układu podłoże-Grunt Ag przedstawiono na wykresach (schemat 1,2,3) oraz w Tabeli 1. Wyniki pomiarów wskazują na zmiany białości dla wszystkich podłoży. Szczególnie znacząca jest ona dla podłoża z gładzi tynkowej oraz tynku. Wraz z upływem czasu naświetlania białość (We) dla podłoża w postaci gładzi tynkowej oraz tynku maleje. Dla podłoża w postaci farby dyspersyjnej nie zaobserwowano zmian białości. Także różnica w białości pomiędzy próbką a wzorcem w przypadku farby nie jest tak znaczna jak dla pozostałych podłoży (~15%). Wysokie wartości ΔE dla wszystkich podłoży, wyrażające całkowitą zmianę barwy, wskazują na bardzo duże odchylenie od barwy wzorca. Podobnie wartość ΔL, wyrażająca różnicę jasności, ma dla wszystkich podłoży znak ujemny, co świadczy o kierunku zmiany jasności na ciemniejszą. Dowodzi to zachodzącej pod wpływem promieniowania reakcji fotolizy, prowadzącej do powstania warstewki srebra, odpowiedzialnej za ciemnienie badanych podłoży (Zdj. 1). Natomiast wyniki pomiarów przeprowadzonych dla układu powłokowego: Grunt Ag (po ekspozycji na promieniowanie fluorescencyjne UV) – farba nawierzchniowa BIOSAN, poddanego działaniu promieniowania UV wskazują, że różnica barw między badanymi próbkami a wzorcowymi podłożami mieści się w tolerancji pomiaru (ΔE < 1) i że odchylenie od barwy wzorca jest niewidoczne. (Tabela 2)

Ekspozycja na promieniowanie UV systemu powłok higienicznych: Grunt Ag (po ekspozycji na filtrowane promieniowanie lampy ksenonowej)-farba nawierzchniowa BIOSAN naniesionego na podłoże w postaci starzonej farby powoduje stopniowe powiększanie się wartości ΔE > 1 czyli niewielkie odchylenie barwy próbki od barwy wzorca, rozpoznawalne jedynie przez osobę doświadczoną w odróżnianiu niuansów barw. Zmian w wartości parametru ΔE nie zaobserwowano natomiast dla dwóch pozostałych podłoży, na które naniesiono układ Grunt Ag – farba BIOSAN – tj. dla gładzi oraz tynku.

 

1

Rys. 2. Pomiary różnicy barwy (ΔE) systemu: F1, F2, G1, G2 po ekspozycji na promieniowanie UV fluorescencyjne

 

2

Rys. 3. Pomiary różnicy barwy (ΔE) systemu:T1, T2 po ekspozycji na promieniowanie UV fluorescencyjne

 

3

Rys. 4. Pomiary różnicy barwy (ΔE) systemu: F1, F2, G1, G2, T1, T2 po ekspozycji na filtrowane promieniowanie lampy ksenonowej

 

zzzzz

a) SEM                                                                                                                        b) EDS

Rysunek 1 Ilustracja koncepcji ochrony przegród budowlanych przed biokorozją;
1 – budowlany materiał nośny, np.cegła, 2 – tynk mineralny z warstwą gruntującą
3, 4 – warstwa drobnokrystalicznego, fotolitycznego srebra, 5 – warstwa powłoki dekoracyjno-ochronnej zawierającej organiczny biocyd

Wnioski

Przeprowadzone badania wskazują, że wyniku naświetlania promieniowaniem UV Gruntu_Ag na różnych podłożach wytworzona zostaje w reakcji fotolizy, warstewka mikrometrycznego, metalicznego srebra, która odpowiada za zmiany w wartościach ΔL, ΔE oraz We badanych próbek. Stwierdzono również, że powłoka farby dyspersyjnej nałożona na taką warstewkę metalicznego srebra nie powoduje zmian w kolorystyce dekoracyjno – ochronnej warstwy nawierzchniowej.

W zaproponowanym powyżej sposobie wytworzona bezpośrednio na chronionym wyrobie budowlanym warstewka fotolitycznego srebra o rozmiarach mikrometrycznych stanowi skuteczną biobójczą warstwę barierową pomiędzy wnętrzem przegrody budowlanej
a malarską warstwą dekoracyjno-ochronną. Zastosowanie trójwarstwowej powłoki ochronnej w proponowanym sposobie ochrony ścian przed korozją biologiczną niesie z sobą wiele zalet. Impregnacja porowatego materiału budowlanego preparatem srebronośnym zapewnia ochronę przed rozwojem niepożądanych mikroorganizmów w obrębie objętości ściany. Ewentualny, niekontrolowany wzrost jej wilgotności (podsiąkanie kapilarne wody), może zagrażać wzrostem rozprzestrzeniania się mikroorganizmów. Jednocześnie, tenże wzrost wilgotności powoduje rozpuszczanie się warstewki metalicznego srebra i wzrost stężenia biobójczych jonów srebra, hamujących rozwój mikroorganizmów. Warstwa metalicznego srebra stwarza barierę uniemożliwiającą przerastanie starej grzybni z wnętrza ścian na ich powierzchnię. Grzyby, pozostając uwięzione wewnątrz przegrody budowlanej nie stanowią już dużego zagrożenia dla ludzi, gdyż brak dostępu do powierzchni uniemożliwia im rozsiewanie patogennych zarodników. Warstwa barierowa (2), podobnie jak dla warstwy gruntującej, stanowi również rezerwuar jonów srebra dla trzeciej warstwy, tj. dekoracyjno-ochronnej. Ewentualne uszkodzenie tej powłoki lub też jej niestaranne wykonanie, nie prowadzi do natychmiastowej utraty jej funkcji biobójczej, ale oczekuje się, że uszkodzenia te powinny stanowić miejsca koncentracji jonów srebra, które będą uwalniane z warstewki metalicznej
w trakcie rutynowych operacji mycia i dezynfekcji.

Opracowanie opisanego powyżej sposobu ochrony przegród budowlanych przed biokorozją oraz preparatu srebronośnego – Grunt Ag było przedmiotem projektu: „Opracowanie i wdrożenie na rynek biobójczego preparatu gruntującego” nr POIG 01.04.00-16-007/11 realizowanego w Programie Operacyjnym Innowacyjna Gospodarka 2007-2013.

Wojciech Spisak, Anna Ślusarczyk, Czesław Latocha

Bibliografia

[1] C. F. Matthew, et al., Nature 2012, 484, 186.

[2] H. Courtney, Science 2012, 335, 648.

[3] K .Marr, et al., Clin Infect Dis 2002, 34, 909.

[4](http://www.nationalaspergillosiscentre.org.uk), June 2013.

[5] A. B. Skotnicki, Pol Arch Med Wewn 2009, 119, 5

[6] A. Ślusarczyk, H. Kuczyńska, Polimery 2004, 9, 589

[7] E. Wołejko, M. Matejczyk, Civil and Environmental Engineering / Budownictwo i Inżynieria Środowiska 2011, 2, 191-195

[8] W. Spisak , Farby i Lakiery 2012, 4, 3.

[9] P. Lalueza, M. Monzon, M. Arruebo, J. Santamaria, Materials Research Bulletin, 2011, 46, 2070

[10] V. Berk et al., Science 2012, 337, 236.

[11] B. Kołwzan, , Ochrona środowiska, 2011, Vol. 33, Nr4, 3

[12] Biofilm Resistance: The Necessity for Hygiene Coatings K.Johns, materiały PRA

[13] Y. Gu, D. A. Rowe-Magnus, Infect. Immun. March, 2010, vol. 78 no. 3 1390

[14]http://biotechnologia.pl/biotechnologia/artykuly/biofilm-system-spolecznosci-osiedlonej,12507

[15] S. Rajbir, P. Debarat, K. J. Rakesh, Trends In Microbiology 2005, Vol.13, No.1, 389

[16] J. W. Costerton, P. S. Stewart, Scientific American, 2001, 285, 74

[17] E. W. Rice, The Lancet, 1992, Vol. 340, Iss. 8821, 740

[18] http://www.prweb.com/releases/biocide/market/prweb10651137.htm

[19] J. P. Ruparelia et al., Acta Biomaterialia, 2008, 4, 3,707

[20] S. Pal, Y.K. Tak, J.M. Song, Appl. Environ. Microbiol., 2007, 73, 1712

[21] Angew.Chem. 2011, 123, 1294-1314

[22] Medycyna Pracy 2010;61(2):183–189

[23] C. Levard et al., Environ. Sci. Technol. 2012, 46, 6900

[24] Zgł .pat. pol. P-403 684 (2013)

[25] Atest Higieniczny PZH HK/B/0613/ 01/2012.

[26] W.Spisak, K.Czaja, J.Barton, M.Petri, Materiały Ceramiczne, 2013, 65, 97

Fashion Eyeglasses Lighting Up Your Life
Kostenlos Pornos von Another big trend in handbags that was evident on this springs runways

How to Fix Holes in Cotton Shirts
www.einfachporno.com choosing the perfect an automible at the amount you’d probably minus haggling

Growth Habits of the Old Fashioned Lilac
porno they grew to dislike each other on a professional level

Why Have Henna Temporary Tattoos Become Fashionable
Einfachporno.com Due to Reddit’s demographics

Walk With Confidence in Your Formal Attire
www.pornodingue.com there are probably one or two mainline items sitting somewhere

5 Tips for Choosing Sexy High Heels
www.einfachporno.com the gamble paid off

Vintage 1950’s 1960’s style wedding guest attire can’t disappoint mom
kostenlose Porno or ask the sales clerks or your best girlfriend for honest advice

Modern Pet Beds and Dishes
Einfachporno.com Publicly financed broadcasting system in Britain

Mikro cząsteczki srebra a tynki mineralne

Wpływ dodatku bioaktywnych mikro cząsteczek srebra na właściwości użytkowe tynków mineralnych.

Aktywność mikroorganizmów, a przede wszystkim bakterii i grzybów w istotny sposób wpływa na swoiste cechy i wartość użytkową materiałów (drewno, wyroby papierowe, tworzywa sztuczne, ceramiczne materiały budowlane, farby i lakiery) narażonych na kontakt z drobnoustrojami. Zjawisko wywołane rozwojem grzybów określa się mianem biodeterioracji pleśniowej. Jest to rodzaj korozji biologicznej (stanowiącej szczególny przypadek korozji chemicznej), która powoduje obniżenie lub utratę właściwości użytkowych materiału w wyniku sumowania się dwóch niekorzystnych procesów: mykotoksycznego skażenia środowiska oraz biodegradacji [1]. Biokorozja materiałów technicznych zachodzi wtedy, gdy zaistnieją warunki sprzyjające intensywnemu rozwojowi mikroorganizmów.

Grzyby, jako organizmy heterotroficzne, zasiedlające różnorodne środowiska, odgrywają wiodącą rolę w procesie rozkładu materii organicznej i globalnym obiegu pierwiastków. Dobrze rozwijają się tam, gdzie mają dostateczną ilość substancji odżywczych, optymalną wilgotność (ok. 70%), odpowiednią temperaturę i środowisko o pH = 5,6 – 6,5 [2]. Na rozwój określonych gatunków tych mikroorganizmów wpływa również charakter i właściwości podłoża (zawartość różnych minerałów, zasolenie) [3].

Inicjacji i rozwojowi korozji biologicznej towarzyszy tworzenie się tzw. biofilmu, czyli złożonej struktury o konsystencji hydrożelu przylegającego do powierzchni. Jego powstanie inicjują tylko niektóre bakterie wiążące się z powierzchnią materiałów siłami van der Waalsa. Powstający biofilm jest dogodnym siedliskiem dla mikroorganizmów gdyż charakteryzuje się chropowatą, niejednolitą mikrostrukturą, z licznymi ujściami porów. W porach zachodzi kondensacja pary wodnej, a po wyeksponowaniu na działanie czynników zewnętrznych pokrywa się osadem substancji nieorganicznych i organicznych. Ponadto śluz bakteryjny, wydzielany przez komórki bakterii inicjujących powstanie biofilmu jest nie tylko podłożem sprzyjającym rozwojowi bakterii, grzybów i glonów, ale tworzy również warstwę chroniącą zasiedlające go mikroorganizmy [4].

Mikroorganizmy występujące zarówno na powierzchni materiałów budowlanych jak i w ich wnętrzu (pory), mogą być przyczyną procesów ich niszczenia na skutek wydzielania enzymów i produktów metabolizmu [4]. W wyniku bytowania mikroorganizmów wytwarzają się błony biologiczne wpływające na zmianę porowatości z wytworzeniem mikropęknięć związanych ze zmianami dyfuzji pary wewnątrz materiału. Zjawiska te są powodowane przez zewnątrzkomórkowe substancje polimerowe (ang. extracellular polymeric substances; EPS) oraz związki zmniejszające napięcie powierzchniowe, wydzielane do środowiska przez mikroorganizmy [5]. Materiały pochodzenia organicznego ulegają rozkładowi w wyniku pobierania przez grzyby organicznych substancji pokarmowych [6]. Inną aktywnością cechują się drobnoustroje zasiedlające typowo nieorganiczne materiały budowlane, bowiem wytwarzając kwaśne metabolity (kwas szczawiowy, glukonowy, cytrynowy) kompleksujące jony Ca2+ i Mg2+, powodują wymywanie tych pierwiastków, a tym samym poważne osłabienie struktury materiału [7]. Problem ten dotyczy szczególnie zawilgoconych obiektów budowlanych, w których kształtuje się specyficzny mikroklimat sprzyjający rozwojowi destrukcyjnej mikroflory oraz szkodników biologicznych.

Grzyby, które najczęściej spotyka się w różnego typu obiektach budowlanych zaliczane są do rodzajów: Aspergillus sp., Penicillium sp., Fusarium sp., Candida sp., Alternaria sp. oraz Cladosporium sp. [8], w dwojaki sposób oddziałują na otoczenie. Oprócz korozji biologicznej materiałów budowlanych mogą również stwarzać zagrożenie dla zdrowia użytkowników zasiedlonych obiektów [6]. Toksyczne oddziaływanie grzybów na zdrowie ludzi i zwierząt uważa się za znacznie groźniejsze w skutkach od biokorozji materiałów [9,10]. Wiele gatunków wytwarza szkodliwe mykotoksyny (np. aflatoksyny), których już nawet jednorazowa dawka prowadzi do nieodwracalnych, przedrakowych i nowotworowych zmian w wątrobie czy efektu teratogenicznego u rozwijających się płodów. Do innych schorzeń będących konsekwencją przebywania w zagrzybionych pomieszczeniach należą: alergiczny nieżyt błony śluzowej nosa, astma oskrzelowa, zmiany skórne o charakterze grzybic, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych oraz alergie pokarmowe [2]. Jednak szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi mogą mieć także biocydy stosowane do impregnacji i odgrzybiania różnego typu materiałów [11]. Przedstawione kwestie powodują, że obiektom budowlanym, jak i materiałom dopuszczonym do ich ochrony, stawia się odpowiednie wymagania w zakresie higieniczno-sanitarnym oraz w sferze odporności na korozję biologiczną, które formułowane są w postaci aktów prawnych (Prawo budowlane, dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich) [6].

Na rynku znajduje się wiele preparatów przeznaczonych do odgrzybiania różnego typu materiałów. Jednakże chemiczne metody zwalczania pleśni z wykorzystaniem biocydów nie są powszechnie akceptowane ze względu na stosunkowo niedługi okres ochrony, związany z mechanizmami odpornościowymi mikroorganizmów oraz stąd konieczność powtarzania zabiegu nanoszenia powłoki ochronnej [12]. Nie bez znaczenia pozostaje także toksyczność i niekorzystny wpływ tych środków na środowisko oraz ludzkie zdrowie [13]. Na podstawie badań oceny skuteczności zabiegów dezynfekcyjnych w zwalczaniu grzybów pleśniowych opisanych przez Janińską udowodniono, że zastosowanie biocydu do zwalczania grzybów pleśniowych na powierzchni materiałów budowlanych nie daje gwarancji jego długoterminowej skuteczności. Efekt ten można uzyskać jedynie w wyniku wielokrotnego powtarzania zabiegu dezynfekcyjnego [14].

Badania nad procesami korozji i poprawy trwałości materiałów budowlanych (w tym materiałów betonowych i tynków) są istotne z punktu widzenia szeroko pojętej ochrony środowiska i zrównoważonego budownictwa. Przykładowe obrazy mikroskopowe [rys.1], wykonane za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego, z badań mikrostruktury i składu tynków i pobiału w pomieszczeniu korpusu dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich w Kielcach wskazują na postępujący proces biokorozji tych materiałów. Deterioracja w odniesieniu do materiałów budowlanych postępuje co prawda w większości przypadków stopniowo oraz z niewielką szybkością, jednakże jej skutki prowadzić mogą do poważnych katastrof budowlanych [4].

rys.1 rys.2

Rys. 1. Obraz mikroskopowy (SEM) śladów agresji biologicznej a) tynk wapienny z warstwy powierzchniowej, b) pobiał wapienny.

 

Od wielu lat do zwalczania bądź zahamowania wzrostu mikroorganizmów wykorzystuje się metale ciężkie w postaci soli bądź związków organicznych. Jednakże, ze względu na udowodnioną toksyczność, jaką związki te wykazują w stosunku do organizmów ludzi czy zwierząt, dąży się do całkowitego wycofywania ich z użycia [15]. Poszukiwania środków bójczych skierowane są obecnie na dodatki metali o dużym stopniu rozdrobnienia [16, 17]. Zaletą tzw. układów „nano” jest bardzo rozwinięta powierzchnia właściwa (aktywność biologiczna zapewniona nawet przy małych stężeniach dodatków) oraz możliwość uzyskania homogenicznych układów [18].

Powszechnie znana z literatury jest aktywność biobójcza cząstek srebra [19]. Dyskusyjnym pozostaje jednak to, czy większą skuteczność wykazuje srebro na zerowym stopniu utlenienia czy w postaci jonowej. Badania opisane w [2] pokazują, że jony cząstek srebra, stosowane zwłaszcza w postaci nanocząstek, wykazują lepsze działanie inhibitujące wzrost mikroorganizmów. Mechanizm hamujący aktywność mikroorganizmów pod wpływem działania cząstek Ag nie został całkowicie poznany [21, 22], ale jak podaje literatura w przypadku nanocząstek srebra prawdopodobnie jest to wynikiem procesów związanych z uszkadzaniem błony komórkowej [21].

Rozwój nanotechnologii wymógł jednak konieczność badań toksykologicznych w zakresie szkodliwości nanocząstek dla środowiska oraz zdrowia człowieka. Najwięcej obaw związanych z wymiarem „nano” wynika z braku w organizmie człowieka barier ograniczających przemieszczanie się cząstek o wymiarze zwłaszcza poniżej 10 nm. Nanocząstki mogą swobodnie przenikać przez błony komórkowe (głównie mitochondriów [23, 24]) i migrować w organizmie do różnych narządów, w nich ulegać depozycji i wywoływać szkodliwe skutki zdrowotne. Swobodnej migracji sprzyja również fakt, że są one słabo wychwytywane przez układ immunologiczny [25]. Oznacza to, że istnieje realne zagrożenie związane z niekontrolowanym obiegiem nanocząstek w środowisku naturalnym oraz wnikaniem do organizmu ludzkiego.

Mając powyższe uwagi na względzie, zaproponowano i wstępnie przebadano rozwiązanie, w którym właściwości bójcze sprawowałyby cząsteczki metalicznego srebra o wymiarach mikrometrów. Ich oddziaływanie na ograniczenie rozwoju mikroorganizmów sprawdzono na typowej zaprawie wapienno-cementowej, predysponowanej jako najczęściej stosowane wykończenie zewnętrzne budynków. Zaprawa ta, implantowana cząsteczkami srebra, w proponowanym rozwiązaniu stanowiłaby barierę zabezpieczającą konstrukcję i wewnętrzną część budynku przed agresją biologiczną. W opinii autorów niniejszego opracowania, dotychczas stosowane zabezpieczenia w postaci farb elewacyjnych zawierających biocydy lub nanocząsteczki srebra nie są w pełni satysfakcjonujące.

W opisywanym eksperymencie wytworzono próbki typowej zaprawy wapienno-cementowej implantowanej (powierzchniowo lub w masie) cząsteczkami srebra o wymiarach mikrometrycznych. Badano wpływ tych operacji technologicznych na wybrane właściwości fizyczne zapraw, oraz przede wszystkim na ich odporność na agresję biologiczną.

Przygotowanie próbek.

Próbki do badań wykonane zostały w formie prostopadłościanów 160x40x40, zgodnie z metodyką opisaną w normie PN-85/B-04500 „Zaprawy budowlane. Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych”. Skład badanych zapraw podano w Tabeli 1. Próbki poddano testom po 90 dniach od ich uformowania.

Tabela 1. Receptury otrzymywania badanych zapraw.

Surowce Zaprawa bazowa Zaprawa implantowana Ag.
Piasek kwarcowy < 1 mm 4000 g 4000 g
Wapno hydratyzowane 600 g 600 g
Cement portlandzki CEM I 32,5 200 g 200 g
Woda do konsystencji 170 mm Do konsystencji 170 mm
*GAg10 7% suchej mieszanki

*GAg10 – grunt srebrzący, zawierający żywicę syntetyczną z 0,32% wag. srebra.

Powierzchnie wybranych próbek badanych zapraw, malowano 1- lub 2- krotnie (po 72 h) gruntem srebrzącym GAg10 i suszono. W Tabeli 2 podano oznaczenia próbek i szczegółowy ich opis.

Tabela 2. Oznakowanie próbek.

Oznakowanie Opis próbek
K Zaprawa bazowa, nie malowana.
K1x Zapr. Baz., 1- krotnie malowana, zużycie GAg10 – 222 g/m2
K2x Zapr. Baz., 2- krotnie malowana, zużycie GAg10 – 115 g/m2 (w drugiej warstwie)
ZAgK Zaprawa z GAg10 w masie, nie malowana.
ZAgK1x Zaprawa z GAg10, 1- krotnie malowana, zużycie GAg10 – 191 g/m2
ZAgK2x Zaprawa z GAg10, 2-krotnie malowana, zużycie GAg10 – 90 g/m2 (w drugiej warstwie)

Oznaczenia wybranych właściwości fizycznych badanych zapraw.

Badania porównawcze stwardniałych próbek zapraw, opisanych w Tabeli 1 i Tabeli 2, prowadzono zgodnie z metodyką zawartą w PN-85/B-04500 „Zaprawy budowlane. Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych”. Ograniczono się do następujących oznaczeń:

– wytrzymałość na zginanie i ściskanie po 90 dniach dojrzewania

– gęstość w stanie wysuszonym

– nasiąkliwość zaprawy suchej

– podciąganie kapilarne

– współczynnik rozmiękania przy zginaniu Kz,

Wyniki badań zestawiono w tabelach 3 do 5.

Tabela 3. Właściwości fizyczne badanych zapraw.

Oznakowanie Gęstość objętościowa rs, [kg/m3] Nasiąkliwość, [%] masy. Wytrzymałość na   ściskanie Rs, [MPa] Wytrzymałość nazginanie Rz, [MPa]
K 1782 15,8 0,82 ± 0,06 0,58 ± 0,04
K1x 1736 15,5 0,79 ± 0,06 0,62 ± 0,02
K2x 1729 15,9 0,77 ± 0,03 0,63 ± 0,03
ZAgK 1780 14,6 0,84 ± 0,02 0,65 ± 0,05
ZAgK1x 1762 13,9 0,82 ± 0,04 0,62 ± 0,02
ZAgK2x 1720 14,2 0,74 ± 0,03 0,61 ± 0,03

Tabela 4. Podciąganie kapilarne.

Oznakowanie Przyrost masy próbek [%]
po 1h po 3h po 6h po 24 h
K 6,9 11,2 14,6 15,6
K1x 6,5 9,9 12,8 15,3
K2x 6,6 10,1 12,7 15,4
ZAgK 4,1 6,2 8,2 13,2
ZAgK1x 2,1 4,2 9,1 11,2
ZAgK2x 4,4 7,4 9,7 14,5

Tabela 5. Współczynnik rozmiękania przy zginaniu Kz.

Oznakowanie Rzs, próbki suche, [MPa] Rzm, próbki mokre, [MPa] Kz=Rzm/Rzs
K 0,58 ± 0,04 0,24 ± 0,01 0,41
K1x 0,62 ± 0,02 0,28 ± 0,01 0,45
K2x 0,63 ± 0,03 0,27 ± 0,02 0,43
ZAgK 0,65 ± 0,05 0,36 ± 0,02 0,56
ZAgK1x 0,62 ± 0,02 0,32 ± 0,02 0,52
ZAgK2x 0,61 ± 0,03 0,32 ± 0,01 0,53

Analiza wpływu dodatku gruntu srebrzącego GAg10 zawierającego żywicę syntetyczną na zmianę mikrostruktury próbek.

Badania mikrostruktury wybranych próbek przeprowadzono na nisko próżniowym mikroskopie skaningowym (SEM), wyposażonym w mikroanalizator rentgenowski ISIS. Przełomy badanych próbek nie były napylane materiałem przewodzącym. W związku z tym aglomeraty cząstek metalicznego srebra (przewodzące) „świeciły” i prezentują się na poszczególnych mikrofotografiach jako białe plamy, co ułatwia ich identyfikację na powierzchni ceramicznej (nieprzewodzącej) matrycy.

Poniżej prezentujemy wyniki badań prowadzonych na przełomach próbek.

rys.3 w.1
w.2
w.3

Rys.2. Mikrostruktura (SEM) zaprawy oznaczonej jako K1x, a więc zaprawa kontrolna malowana powierzchniowo syntetyczną żywicą zawierającą cząsteczki metalicznego srebra.

 

Dla zaprawy kontrolnej jednokrotnie powierzchniowo pomalowanej syntetyczną żywicą zawierającą cząstki metalicznego srebra (K1x) wykonano rentgenowską analizę pierwiastkową ISIS w punktach oznaczonych na mikrofotografii SEM (Rys. 2) cyframi 1, 2, 3. W jej wyniku możemy stwierdzić, że w badanej zaprawie ziarna piasku spojone są produktami hydratacji, a następnie karbonatyzacji cementu portlandzkiego i wapna hydratyzowanego, a więc głównie węglanu wapniowego (pkt. 2) z domieszkami glinokrzemianów (pkt.3). Implantowane (powierzchniowo w tym przypadku) cząsteczki metalicznego srebra widoczne są jako białe plamy, co potwierdzają wyniki mikroanalizy wykonanej w pkt.1.

Na prezentowanych poniżej mikrofotografiach SEM, obserwujemy przełomy próbek zapraw implantowanych w masie żywicą syntetyczną zawierającą cząsteczki metalicznego srebra, na których widoczne są białe punkty pochodzące od Ag (Rys. 3). W próbkach dodatkowo malowanych gruntem GAg 10 (Rys. 4 i Rys. 5), oprócz cząstek srebra występujących w całej objętości zaprawy, obserwujemy dodatkowo ich występowanie na powierzchni.

1 2 3

Rys 3. Próbka ZAgKFig. Rys. 4. Próbka ZAgK1xFig.
Rys. 5. Próbka ZAgK2xFig.

Badania porównawcze odporności testowanych zapraw na agresję biologiczną.

Doświadczenie, sprawdzające aktywność fungistatyczną zaprawy implantowanej gruntem srebrzącym wobec grzyba Trichoderma koningii, przeprowadzono w 250-ml, septycznych pojemnikach szklanych z użyciem standardowej pożywki glukozowo–ziemniaczanej. Eksperymenty zakładano w sterylnym podłożu (20 cm3) zestalonym agarem, które szczepiono poprzez dyspersję powierzchniową 5,5 cm3 inokulum będącego zawiesiną zarodników testowanego grzyba w płynnej pożywce. Stężenie zarodników w inokulum wynosiło 105 cfu/cm3. Następnie, na powierzchni tak przygotowanych podłoży umieszczano badane materiały i zamykano pojemniki w celu ograniczenia kontaminacji mikrobiologicznej badanych układów. Każdy eksperyment prowadzono przez trzy tygodnie. Po tym czasie, bazując na obserwacji makroskopowej – wizualnej ocenie wzrostu grzybni, w odniesieniu do odpowiedniej próby kontrolnej (zaprawy bazowej), określano podatność badanego materiału na zasiedlanie przez Trichoderma koningii, a równocześnie oceniano wrażliwość testowanego szczepu na obecność analizowanego dodatku.

Badania przeprowadzono w dwóch układach eksperymentalnych, z których każdy zawierał bazowe próby tynków (kontrola) oraz próby zawierająca dodatek srebra (Ag). Układy te różniły się kształtem badanych tynków (nieregularny lub krążki) oraz ich pochodzeniem i wiekiem tynków (stary tynk ok. 20-letni był jednokrotnie malowany z jednej strony gruntem srebronośnym o stężeniu wagowym srebra 0,32%, natomiast krążki – to nowa zaprawa tynkarska, gdzie do cieczy zarobowej dodano grunt srebronośny tak, że stężenie wagowe srebra w całości wynosiło 0,02%).

Wyniki eksperymentów potwierdziły, iż w przypadku stosowania dodatku Ag, rozwój grzybni zostaje znacząco ograniczony. Wizualna ocena wzrostu grzybni po upływie 3 tygodni, dokonana dla obu układów eksperymentalnych (Rys. 6, Rys. 7), potwierdza istotny efekt fungistatyczny. Jest on bardziej wyraźny dla krążków tynków (Rys. 7), niż dla próbek tynków o nieregularnych kształtach, pochodzących ze starego budownictwa. W tym przypadku dodatkowo zaobserwowano, że prócz właściwej grzybni Trichoderma koningii, w podłożu rozwinęły się również inne grzyby strzępkowe, tworząc grzybnię o odmiennym, niż Trichodermy koningii, kolorze strzępki i strukturze.

 

Untitled-1

Rys. 6. Obraz makroskopowy trzytygodniowych hodowli grzyba Trichoderma koningii towarzyszących a) zaprawie bazowej b) próbkom tynków zawierających dodatek Ag na połowie eksponowanej powierzchni.

 

a

q qq

b

qqq

Rys. 7. Obraz makroskopowy trzytygodniowych hodowli grzyba Trichoderma koningii towarzyszących a) zaprawie bazowej b) próbkom tynków zawierających dodatek gruntu srebronośnego

 

Podsumowanie wyników badań.

Malowanie powierzchni próbek zapraw srebronośnym gruntem GAg10, jak i wprowadzenie go jako składnika zestawu surowcowego przy otrzymywaniu badanych zapraw, nie wpłynęło w sposób istotny na ich własności mechaniczne. Zaobserwowano natomiast różnice (korzystne w porównaniu do zaprawy bazowej) na zmianę niektórych ich właściwości związanych z wtórnym kontaktem z woda, a mianowicie:

– nasiąkliwość zapraw zawierających w swojej objętości grunt GAg10 uległa nieznacznemu zmniejszeniu.

– dodatek gruntu GAg10 do badanych zapraw wapienno cementowych, spowodował istotne obniżenie mierzonych wartości podciągania kapilarnego, zwłaszcza w pierwszych 6 h testu.

– współczynnik rozmiękania przy zginaniu (Kz), w przypadku próbek wytworzonych z dodatkiem GAg10 wykazywały wyższe wartości. Malowanie powierzchni próbek nie miało istotnego wpływu.

Przeprowadzono badania aktywności fungistatycznej zaprawy implantowanej gruntem srebrzącym wobec wybranego grzyba Trichoderma koningii. Rezultaty hodowli grzyba w przypadku próbek tynków z naniesionym srebrem odnoszono do odpowiedniej kontroli wykonanej dla zaprawy bazowej. Badania przeprowadzone z użyciem zapraw tynkowych implantowanych srebrem wykazały, iż obecność Ag wywiera wyraźny wpływ na ograniczenie rozwoju grzybni, co potwierdza, zgodną z danymi literaturowymi, biobójczą aktywność tego pierwiastka także w proponowanych w tej pracy układach zapraw tynkarskich.

Podziękowania

Praca badawcza współfinansowana przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w ramach projektu „Opracowanie i wdrożenie na rynek biobójczego preparatu gruntującego” nr POIG.01.04.00-16-007/11-00 realizowanego w Programie Operacyjnym Innowacyjna Gospodarka 2007-2013.

Joanna Barton jest stypendystką projektu „Stypendia doktoranckie – inwestycja w kadrę naukową województwa opolskiego” współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

 

Wojciech Spisak, Krystyna Czaja, Joanna Barton, Marek Petri

 

Literatura

  1. Nabrdalik M., Mikologia Lekarska 14(3), (2007), 195-200.
  2. Wołejko E., Matejczyk M., Civil and Environmental Engineering Reports/ Budownictwo i Inżynieria Środowiska, 2, (2011), 191-195.
  3. Nuhoglu Y., Oguz E., Uslu H., Ozbek A., Ipekoglu B., Ocak I., Hasenekoglu I. Total Environ., 364, (2006), 272-283.
  4. Nocuń-Wczelik W.: „Oddziaływanie mikroorganizmów na zaczyn cementowy – korozja- mechanizmy samo naprawcze”; X Ogólnopolska Konferencja „Korozja 2011”, Rytro 2011, Ochrona przed Korozją, LIV, (6/2011), 316-318.
  5. Grossi C. M., Brimblecombe P. Mat. Constr., 58, (2008), 143-160.
  6. Janińska B., Foundations of Civil and Environmental Engineering, 3, Wyd. Politechniki Poznańskiej, (2002), 47—64.
  7. Żakowska Z.: „Mikroorganizmy w procesie biodeterioracji i biodegradacji materiałów technicznych” w Materiały IV Międzynarodowej Konferencji Naukowej. „Rozkład i korozja mikrobiologiczna materiałów technicznych, Łódź, (2006), 12-15.
  8. Guiamet P. S., Rosato V., Gómez de Saravia S., García A. M., Moreno D. A. Cult. Herit., 13, (2012), 339-344.
  9. Andersson M.A., Nikulin M., Koljalg U., Andersson M.C., Rainey F., Reijula K., Hintikka E.L., Salkinoja-Salonen M., Environ. Microb., (1997), 387-393.
  10. Matthew c. Fisher, Daniel A. Henk, Cheryl J Briggs, John S. Brownstein, Lawrence C. Madoff, Sarah L. McCraw, Sarah J. Gurr, Nature 484, (2012), 186-194.
  11. Ważny J. Mat. X Konf. „KONTRA’96” Trwałość budowli i ochrona przed korozją, Zakopane,1996, 267-273.
  12. Russel A.D., Chopra I., Understanding Antibacterial Action and Resistance. Horwood Ltd, Chichester (1990).
  13. Tiano P. Techn. Cult. Herit., 7, (1998),19-38.
  14. Janińska B., Materiały budowlane, 364, (2002), 56-59.
  15. Ślusarczyk A., Kuczyńska H., Polimery, 49, (2004), 587.
  16. Sharma V.K., Yngard R.A., Lin Y., Colloid Interfac. 145, (2009), 83.
  17. Roth P.J., Theato P., Mater., 20, (2008), 1614.
  18. Sionkowski G., Kaczmarek H., Polimery, 55, (2010), 545.
  19. Cioffi N., Torsi L., Sitaranto N., Ditaranto N., Tantillo G., Ghibelli L., Sabbatini L., Zamboni P.G., D’Alessio M., Bleve-Zacheo T., Traversa E., Phys., 85, (2004), 2417-2419.
  20. Jeon H-J., Yi S-Ch., Oh S-G., Biomaterials, 24, (2003), 4921.
  21. Egger S., Lehmann R.P., Height M.J., Loessner M.J., Schuppler M., Environ.l Microb., 75, (2009), 2973-2976.
  22. Fatexia S., Neves M.C., Almaeida A., Oliveira J., Trindade T., Colloid Surface B, 74, (2009), 304-308.
  23. Hoet P., Bruske-Hohlfeld I., Salata O., Nanobiotechno. 2, (2004), 12-37.
  24. Huang M., Knor E., Lim L., Res., 21, (2004), 344-353.
  25. Zatorski W., Zapór L., Jankowska E., Kompozyty, 10, (2010), 3-10.